Pro Ana: “Dit is mijn leven nu”
Desirée heeft haar eigen Pro Ana website waarin zij haar eigen verhaal vertelt, tips plaatst en een forum heeft voor andere jonge meiden. Desirée is nu zestien jaar oud. Toen zij dertien was nam anorexia haar leven over. “Het is moeilijk uit te leggen hoe het is begonnen. Ik zou bijna zeggen dat het ‘gewoon gebeurd is’. Vroeger ben ik gepest en ik denk dat het tot de dag van vandaag door mezelf komt. Dat zou misschien een oorzaak kunnen zijn. Ik weet het zelf niet eens precies. Eerst wilde ik wat afvallen, puur om mezelf mooier te maken. Om mezelf beter te laten overkomen bij iedereen. Maar zodra ik zag hoe het een vlucht voor me kon zijn, raakte ik eraan verslaafd. Verslaafd aan de strijd tegen eten. Nog niet eens aan het ‘niet eten’, maar om de strijd. Het ging over controle, controle over mezelf.”
“Pro Ana wordt vaak verkeerd begrepen. Er zijn meiden (en jongens) die mensen er naartoe ‘werken’. Ik vind het ziek als je dat doet. Voor mij is het net zoiets als pesten of iemand vermoorden. Want dat is wat je doet. Op het moment dat je dit hebt is er een hele kleine kans dat je overleeft. De cijfers en onderzoeken liegen er niet om. Voor mij is een Pro Ana site een uitweg voor steun. In de echte wereld is het moeilijk steun te krijgen voor dit, logisch ook. Het gaat bij bijna iedereen die hiermee loopt om geheimhouden. En wanneer iemand dat goed doet, zul je niet zomaar zien wie er met hetzelfde loopt. Het is dus moeilijk om dan je verhaal kwijt te kunnen zonder afschuw. Op Pro Ana sites is het anders. Je krijgt steun en mensen helpen je. Ieder die dit serieus heeft (en dan bedoel ik niet de 13-jarige meisjes die een kilootje willen afvallen) weet dat je hier niet zomaar vanaf komt. Wat je ook doet, ik laat mij niemand vertellen wat ik moet doen op dit gebied. Het zal niet helpen, wat je ook zegt. Dus als je hetzelfde hebt en elkaar begrijpt, voelt het zo goed om steun te krijgen. Tegenwoordig is het zo dat wij allemaal precies zien wie dit nou echt heeft, en wie niet begrijpt waar wij in zitten. Op het moment dat iemand dit nog niet echt heeft, of er al snel vanaf kan komen, jagen we die weg, zo snel mogelijk. Ik zou niemand dit gunnen.” |
Tot nu toe weet Desirée haar eetprobleem geheim te houden. “Mijn moeder kwam er wel een keer achter dat ik Pro Ana sites bezocht. Dat was voor mijn terugval. Eigenlijk heeft mijn terugval er wel voor gezorgd dat mijn moeder het ‘vergeten’ was. Ze nam het ook niet serieus en dacht dat ik zoiets nooit zou doen. Ik voel me er schuldig over maar ook goed. Ik kan doen wat ik wil zolang ik het maar geheim houd”, vertelt Desirée. Zoals Desirée vertelde heeft ze een tijd een ‘terugval’ gehad. Haar terugval betekent voor haar dat ze dus weer is gaan eten. “Het is niet dat ik er niet aan dacht of dat ik geen schuldgevoel had. Het schuldgevoel was juist heel groot. Het was alsof ik dagen lang eetbuien had. Ik proefde het eten niet eens, het was eng en erg. Ik voelde me verschrikkelijk en wil niet dat het ooit nog gebeurt. Sommige dagen eet ik te veel, maar ik hoop dat ik nooit meer zo'n langdurige terugval hoef mee te maken. Dit is mijn leven nu", vertelt het meisje.
"Ik laat mezelf nooit tevreden zijn. Ik wil perfectie maar perfectie bestaat niet.” Tekst: Shanti Titus |
|